ΟΙ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ

Στις δύσκολες αυτές στιγμές για τη χώρα μας θα πρέπει να φέρουμε στο νου το παράδειγμα του Μικρασιατικού Ελληνισμού, ο οποίος, παρότι τα είχε χάσει όλα από την Μικρασιατική Καταστροφή, όχι μόνο ανάστησε την κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική του υπόσταση σε χρόνο ρεκόρ, αλλά και ανάστησε επίσης μέσα σε ελάχιστα χρόνια, στο χρονικό διάστημα 1924-1940, την ίδια την Ελλάδα στην οποία ήλθε πρόσφυγας (1,5 εκατομμύρια πρόσφυγες στην περίοδο 1923-1929) αλλάζοντάς την από την πιο φτωχή Βαλκανική χώρα σε μια χώρα ευρωπαϊκή.

Η αλήθεια είναι ότι τα ιστορικά γεγονότα που επακολούθησαν και κυρίως η Κατοχή και ο Εμφύλιος ανέτρεψαν τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειάς του, χωρίς να κατορθώσουν ωστόσο να ξεριζώσουν τις βάσεις που έθεσαν και  πάνω στις οποίες στηρίχθηκε η μετεμφυλιακή ανάπτυξη της χώρας.

Σήμερα το πολιτικό σύστημα φαίνεται να έχει συντελέσει ώστε να ανατραπούν και τα αποτελέσματα του δεύτερου ημίσεως του 20ου αιώνα.

Οπότε και πάλι το ίδιο εκείνο προσφυγικό πνεύμα δημιουργίας και προόδου  είναι εκείνο που πρέπει να πρυτανεύσει ώστε να ωθήσει ξανά τον τόπο στην αποκατάσταση της αξιοπρέπειας και της οικονομικής του οντότητας.

Θα πρέπει να απεγκλωβιστούμε από όσα δείχνουν το σημερινό πολιτικό σύστημα αδύναμο, αποτυχημένο και απαξιωμένο.

Το προσφυγικό στοιχείο θα πρέπει να δει τους πολιτικούς χωρίς ωραιοποιήσεις, να κινητοποιήσει το παραγωγικό και επιστημονικό ανθρώπινο δυναμικό του και να το συντονίσει στην αποτροπή της καταβαράθρωσης της χώρας.

Ο ελληνικός λαός, ο προσφυγικός κόσμος,  πάντα είχαν  και δύναμη και αξιοπρέπεια και εκεί πρέπει να στηριχθούμε.

Θα πρέπει όμως παράλληλα να αποκτήσουν και κρίση, να αποκτήσουν και μνήμη, ιδίως ξεκάθαρη εικόνα για το πώς φτάσαμε εδώ.

Διαφορετικά, όσες προσπάθειες κι αν γίνουν, αν δεν έχουμε καταγράψει τα προς αποφυγήν, θα επιστρέψουμε στο ίδιο σημείο.

Χρήστος Τριανταφύλλου