Ένα βιβλίο γραμμένο από κάποιον που γνώρισε από δικές του εμπειρίες και όχι από διηγήσεις, τον ξεριζωμό των Ελλήνων από τα πάτρια εδάφη της Μικράς Ασίας.
Ήταν μωρό όταν έφυγε η οικογένειά του από την ανατολική Θράκη και κατέληξε στη Νέα Φιλαδέλφεια, της Αθήνας. Θυμάται τις αρχικές παράγκες των προσφύγων, την εχθρότητα των ντόπιων, τα τραγούδια που θύμιζαν τις χαμένες Πατρίδες και τις προσπάθειες επιβίωσης των ξεριζωμένων. Θυμάται την πείνα στην Κατοχή και την εξέλιξη της Νέας Φιλαδέλφειας μέχρι τη σημερινή της μορφή.
Θυμάται όμως και τα παλιά παιχνίδια και τους επαγγελματίες της γειτονιάς, τα αυτοκίνητα της εποχής εκείνης και τα πολιτικά δρώμενα.
Γι’ αυτό είναι αξιόλογο αυτό το βιβλίο, που ξυπνάει στους μεγάλους παλαιότερες μνήμες και διηγείται στους νεότερους το πώς ζούσαμε τότε.